Το επταόροφο κτίριο κατοικιών στην περιοχή της Νέας Σμύρνης αποτελείται από έναν κύριο ορθωγώνιο κτιριακό όγκο, ο οποίος καταλήγει στον πρισματικό όγκο της στέγης. Γύρω από τον κύριο όγκο τυλίγεται μία δεύτερη «επιδερμίδα», η οποία αποτελείται από μία σύνθεση εξωστών και αρχιτεκτονικών προεξοχών. Ο διάλογος που αναπτύσσεται μεταξύ της εξωτερικής επιδερμίδας και του εσωτερικού κύριου κτιριακού όγκου, καθώς και ο συνδυασμός διαφορετικών ποιοτήτων επιφανειών δημιουργούν μία αίσθηση διάσπασης του συνολικού όγκου, αρχιτεκτονική κίνηση η οποία αποσκοπεί σε ένα ελαφρύτερο οπτικό αποτέλεσμα. Το κτίριο φιλοξενεί επτά αυτοτελείς κατοικίες. Στο ισόγειο τοποθετείται μία μεζονέτα με πατάρι και αποκλειστική χρήση του κήπου, από τον 1ο έως τον 5ο όροφο αναπτύσσονται απο ένα διαμέρισμα σε κάθε όροφο και στον 6ο ένα διαμέρισμα στο οποίο προσαρτάται η σοφίτα εντός της κεκλιμένη στέγης. Στο υπόγειο στεγάζονται βοηθητικές χρήσεις και υπόγειοι χώροι στάθμευσης των ιδιοκτησιών.